Μοναχικες μερες παρεας

Αγορασες ενα φορεμα για ενα παρτυ και τελικα εσπασες το ποδι σου οποτε λες τα "χρονια πολλα" απο το τηλεφωνο και με ενα ψευτικο χαμογελο πικριας ευχεσαι "καλη διασκεδαση"..Η πικρια σου ομως δεν ειναι επειδη οι αλλοι γιορταζουν ενω εσυ πονας,ειναι επειδη εχουν την δυνατοτητα να ειναι ολοι μαζι και να περνουν καλα διασκεδαζοντας ενω εσυ εισαι μονη στο σπιτι με ενα καινουργιο φορεμα που ομως μετα θαβεται στον πατο της ντουλαπας για να μην σου θυμιζει τιποτα αυτην την απαισια εμπειρια...Δεν ειναι αδικο αυτο?
Το ιδιο αδικο ειναι για μενα το να κανω σχεδια για το πως θα περασω τα Χριστουγεννα και καποιος στο συμπαν να τα εμποδιζει να γινουν πραγματικοτητα χωρις κανεναν λογο(αν υπηρχε λογος θα ηταν αυστηρα προσωπικος αρα δεν υπαρχει αυτη η περιπτωση)...Εχουμε το δικαιωμα να σχεδιαζουμε την ζωη μας οπως θελουμε,ακομα και σε κατι σχετικα ασημαντο οπως οι γιορτες των Χριστουγεννων,αλλα κανεις δεν μπορει να μας εγγυηθει οτι απο την στιγμη που σχεδιασαμε κατι θα παει σωστα..Οπως ο υπαλληλος της μεγαλης πολυεθνικης παρουσιαζει ενα πλανο που αυτος σκεφτηκε για την ευημερια της ιδιας της εταιριας αλλα και της δουλειας του,αλλα δεν ειναι σιγουρος οτι θα παει καλα μεχρι την στιγμη που τον ειδοποιουν για να του ανακοινωθει η μεγαλη αποφαση...Και τοτε θα ειναι κρυο ή ζεστο..ασπρο ή μαυρο...ή θα εχουν αποφασισει να υλοποιηθει το σχεδιο του ή να αποσυρθει...καπως ετσι ειναι και με τα προσωπικα σχεδια..Τα οργανωνουμε με τον τροπο που εμεις τα φανταζομαστε στο μυαλο μας και τα παρουσιαζουμε σε μια νοητη πολυεθνικη που ομως ποτε μα ποτε δεν μας επιτρεπει να τα υλοποιησουμε...Παντα υπαρχει κατι που μας εμποδιζει...Δεν μπορω να ειμαι αρρωστη και να διασκεδαζουν ολοι οι φιλοι μου εξω...Οχι επειδη δεν τους αγαπω(και ιδιαιτερα εναν) και δεν θελω να διασκεδαζουν,αλλα απο πικρια γιατι εγω δεν ειμαι εξω μαζι τους...Αυτο με σκοτωνει..Ηθελα τοσο πολυ να μπορω να βγω και ας ηταν μονο τα Χριστουγεννα και η Πρωτοχρονια οι βραδινες μου εξοδοι...Και τι δεν θα εδινα για να ειμαι τωρα εξω με ατομα που αγαπω,να ειμαι μεσα σε μια ζεστη αγκαλια,να απολαμβανω την σοκολατα μου και ας γινεται οργη θεου γυρω μου...Δεν θα με ενοιαζε τι θα γινοταν γυρω μου,θα με ενοιαζε οτι τουλαχιστον θα ειχα την δυνατοτητα να γελασω να μιλησω με φιλους και ας με ποδοπατουσαν οι γυρω μου(ετσι γινεται συνηθως εδω)....Ας ειχα μια ευκαιρια να ειμαι εκει και οχι στο αδειο σαλονι που το σβησμενο τζακι δεν με ζεσταινει πια και η μοναδικη συντροφια ειναι τα χρωματιστα φωτακια του δεντρου,ενας αψυχοος υπολογιστης που ζωντανευει και γινεται ο φιλος που ακουει τα προβληματα μου και μερικα παλια τραγουδια των Beatles...

Νεο φως στην ψυχη

Και τοτε ξαναγυρισες και μου ειπες οτι μ αγαπας..Την στιγμη που ημουν σιγουρη οτι σε ειχα χασει..Και ο κοσμος μου ελαμψε..Και λαμπει ολο και περισσοτερο καθε φορα που με αγγιζεις και καθε φορα που το ονομα μου ψιθυριζεις..Μια γλυκια θλιψη με πιανει οταν τα βραδια ξυπναω απο τα ονειρα μου τρομαγμενη επειδη δεν εισαι μεσα σε αυτα και θελω να ερθεις να με αγκαλιασεις τοσο γλυκα οπως κανεις καθε φορα και παιρνεις το φοβο μου μακρια...Δεν χρειαζεται μονο το να μου λες οτι μ αγαπας αλλα και να το νιωθεις..Και ξερω οτι καθε φορα που το λες το εννοεις ακομα περισσοτερο..Ξερω πλεον οτι μ αγαπας και οσο και να μην πρεπει να το πω θελω να ειμαστε μαζι για παντα..Εχω αναγκη να ξερω οτι παντα θα εισαι διπλα μου..οταν εχω κατι ασχημο που με βασανιζει..οταν εχω κατι ευχαριστο να μοιραστω μαζι σου..Θελω να εισαι εσυ παντα κοντα μου...Θελω να νιωθω την ανασα σου να καιει το λαιμ μου τα βραδια που κοιμαμαι στην αγκαλια σου και το αγγιγμα σου στο κορμι μου οταν κανουμε ερωτα να φτανει ως τα βαθη της ψυχης μου και να ξυπναει καθε αισθηση,καθε χιλιοστο του κορμιου μου...Θελω να εισαι για παντα διπλα μου γιατι μεσα απο σενα βλεπω την ζωη μου οπως πραγματικα την φανταζομαι...Να μ αγαπας και να σ αγαπω...Αυτο ειναι το νεο φως στην ψυχη...Σ'αγαπω μωρο μου και χαιρομαι που ειμαστε και παλι μαζι.... <3